ေလးဘက္နာေရာဂါႏွင့္ ေဂါက္ေရာဂါ (လုံး၀) မတူပါ...

လူအမ်ားစု ေရာေထြးေနတတ္သည့္ ေလးဘက္နာေရာဂါ (Rheumatic fever) ႏွင့္ ေဂါက္ေရာဂါ (Gout) အေၾကာင္း အနည္းအက်ဥ္း ရွင္းျပလိုပါသည္။ ထိုေရာဂါႏွစ္ခုမွာ အဆစ္အျမစ္ကိုက္ခဲျခင္း (joint pain) တူညီေသာ္ျငားလည္း ေရာဂါျဖစ္ေပၚရျခင္း အေျခခံအေၾကာင္းတရားခ်င္း လုံး၀တူညီမႈမရွိသလို ကုသမႈသည္လည္း ကြဲျပားပါသည္။

ေလးဘက္နာေရာဂါ (Rheumatic fever)

ေလးဘက္နာေရာဂါသည္ Streptococcus ဟုေခၚသည့္ ဘက္တီရီးယားပိုးေၾကာင့္ ျဖစ္ရေသာ ေရာဂါျဖစ္ပါသည္။ ကေလးအသက္ ၆ႏွစ္မွ ၁၅ႏွစ္အတြင္းတြင္ ၎ပိုးေၾကာင့္ လည္ေခ်ာင္းခဏခဏနာျခင္းမွ ဆက္၍ ေလးဘက္နာေရာဂါျဖစ္ေပၚႏိုင္ပါသည္။ ထုိေရာဂါေၾကာင့္ အဓိကထိခိုက္ႏိုင္ေသာ အဂၤါမ်ားမွာ အဆစ္ႏွင့္ ႏွလုံးတို႔ ျဖစ္ပါသည္။ ေရာဂါလကၡဏာမ်ားကေတာ့ ကိုယ္လက္ကိုက္ခဲျခင္း၊ အဆစ္အျမစ္ေရာင္ျခင္း၊ အဖ်ားတက္ျခင္းႏွင့္ နွာေခါင္းေသြးယိုျခင္း တို႔ျဖစ္ပါသည္။ ေလးဘက္နာေရာဂါ ရွိမရွိကို ASO test ( Antistreptolysin O ) စစ္ျခင္းျဖင့္သိႏိုင္ပါသည္။ Normal ASO test range သည္ ၂၀၀ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိထက္မ်ားပါက ေရာဂါရွိသည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။ ေလးဘက္နာေရာဂါသည္ ဘက္တီးရီးယားပိုးေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာေရာဂါျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ၎ကို ပိုးသတ္ေဆး (antibiotics မ်ား) ႏွင့္ ကုသေလ့ရွိပါသည္။ ရုတ္တရက္ဆိုးရြားစြာ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ေလးဘက္နာအတြက္ အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆး၊ အေရာင္က်ေဆးမ်ားျဖင့္ ကုသတတ္သလို ေရာဂါျပန္ျဖစ္ျခင္းမွ ကာကြယ္ရန္လည္း antibiotics ေဆးဆ အနည္းငယ္ကို ႏွစ္ရွည္ေသာက္ရတတ္သည္။ ထုိ႔သို႔မေသာက္ပါက ျပန္ျဖစ္တတ္သည့္ ေရာဂါမ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။

ေဂါက္ေရာဂါ (Gout)


ေဂါက္ေရာဂါ ျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္းမွာ ေသြးထဲတြင္ Uric acid မ်ားေနျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ရပါသည္။ အဆစ္အျမစ္မ်ားတြင္ Uric acid crystal မ်ားအနည္ထိုင္ျခင္းမွ အဆစ္အျမစ္ကိုက္ခဲေစပါသည္။ Uric acid ကိုခႏၶာကိုယ္တြင္းရိွ purine ျပိဳကြဲျခင္းမွ ရရွိပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ purine မ်ားေသာအစားအစာမ်ားကို ေဂါက္ေရာဂါရွင္မ်ားေရွာင္ရတတ္ပါသည္။ purine မ်ားေသာ အစားအစာအခ်ဳိ႕မွာ ကလီစာမ်ား၊ ပန္းေဂၚဖီ၊ မိႈ၊ ပဲ ႏွင့္ beer တုိ႔ျဖစ္ပါသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ လူၾကီးမ်ားက ေျမေအာက္မွာေပါက္ေသာ အစားအစာမ်ားဟု မွတ္ထားတတ္ၾကပါသည္။ ေဂါက္ေရာဂါတြင္ အဆစ္အျမစ္မ်ားသည္ နီ၊ ပူၿပီး ေရာင္ရမ္းေလ့ရွိပါသည္။ ကုသမႈအေနျဖင့္ေတာ့ အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးမ်ား၊ steroid မ်ားျဖင့္ ကုသေလ့ရွိပါသည္။ အစားအစာအေနႏွင့္ strawberry, cherry, lemon ႏွင့္ ငွက္ေပ်ာသီးတို႔သည္ ေဂါက္ေရာဂါလကၡဏာအတြက္ အထူးသင့္ေလ်ာ္ပါသည္။


နိဂုံးခ်ဳပ္အားျဖင့္ ေရာဂါႏွစ္ခုမွာ လကၡဏာျခင္းတူေသာ္လည္း ျဖစ္ေပၚပုံ အေျခခံအေၾကာင္းအရင္းျခင္းမတူသလို ကုသပုံမွာလည္း ကြဲျပားပါသည္။ အစားအစာအေနႏွင့္ ေလးဖက္နာတြင္ ေရွာင္ၾကဥ္ရန္ မလိုေသာ္လည္း ေဂါက္ေရာဂါအတြက္ေတာ့ အစားေရွာင္ျခင္းသည္ ကုသမႈအတြက္ မ်ားစြာအေထာက္အကူ ျဖစ္ပါသည္။

My History


ကန္ဒီ့မွာေလးဘက္နာေရာဂါရွိပါတယ္.. ငယ္ငယ္က လည္ေခ်ာင္းခဏခဏနာရာကေန ဆက္ျဖစ္တာပါ.. ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ကန္ဒီ့ကိုကုတဲ့ ဆရာ၀န္က လည္ေခ်ာင္းခဏခဏနာလို႔ ေလးဘက္နာျဖစ္မွာစိုးလို႔ ဆိုၿပီး antibiotics ကို ကာကြယ္တဲ့အေနနဲ႔ (၂)ႏွစ္ေသာက္ခိုင္းခဲ့ပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ ဟိုတေလာက ကန္ဒီ သြားႏႈတ္ေတာ့ ေသြးစစ္ရတယ္ေလ (ေဆးရုံတက္ၿပီးႏႈတ္လိုက္ရတာပါ အံဆုံးက ကန္႔လန္႔ျဖစ္ေနလို႔)... အဲတုန္းကတည္းက ကန္ဒီ့ေဆး result မွာ ASO မ်ားေနတာေတြ႕တယ္... ဒါေပမယ့္ ဆရာ၀န္ကလည္း သြားဆရာ၀န္ဆိုေတာ့ ဘာမွမေျပာဘူး... ကန္ဒီလည္းဒီတုိင္းပဲေနလိုက္တာေပါ့... ၿပီးခဲ့တဲ့ အေခါက္ရန္ကုန္ျပန္ေတာ့မွ ေဆးခန္းျပမွျဖစ္မယ္လို႔ ကုိယ့္ကိုကိုယ္ သိလုိက္တယ္... ကိုယ္လက္ေတြကလည္း အရမ္းကိုက္လာေတာ့.. ေဆးခန္းျပေတာ့ ဆရာ၀န္ကေလးဘက္နာဆိုေတာ့ antibiotics ကို (၁)ႏွစ္ ထပ္ ON လုိက္တယ္..

ကန္ဒီ ဒီpost ေလးေရးျဖစ္တဲ့ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ စပါၿပီ.. ကန္ဒီ့အေမေရာ အေဖေရာက ကန္ဒီေလးဘက္နာရိွတယ္လည္းျဖစ္ေရာ အစားေရွာင္တုိ႔ ဘာတုိ႔ေျပာပါေလေရာ... သူတို႔ကို ကန္ဒီေျပာပါတယ္.. သမီးကေဂါက္ျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူးလို႔.... မရပါ... ကန္ဒီလူၾကီးေတြရဲ႕ ေစတနာကို နားမလည္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး.... အဆိုးဆုံးကေတာ့ ကန္ဒီခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္အရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္... မွ်စ္နဲ႔ေၾကာ္မွ ၾကိဳက္တာပါ... ေလးဘက္နာျဖစ္တာသိၿပီးၿပီးျခင္း ကန္ဒီ့ကိုခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ထည့္ေပးရင္ မွ်စ္မပါပါဘူး... :(... အဲဒါကေတာ့ ဒီpostေလးေရးျဖစ္ျခင္းရဲ႕ ရာဇ၀င္ပါပဲ... ဒါေပမယ့္ ေတာ္ပါေသးတယ္.. ဒီတေလာေတာ့ မွ်စ္ျပန္ထည့္ေၾကာ္ေပးတယ္.. သူတို႔ေမ့သြားလို႔ ထင္တယ္.. ဟီးဟီး.. xD