ပန္းငု၀ါ

Hello!!!

စာမေရးတာ ၾကာာာလွၿပီ။ စာသာမေရးတာ စိတ္ထဲရွိေနတာေတြက အမ်ားႀကီးပဲ။ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာေတြေရာ၊ စိတ္တိုစရာေတြေရာ စုံေနတာပဲ။ ဟိုးးးး အရင္တုန္းကဆို တစ္ခုခုျဖစ္တာနဲ႔ စာအရင္ခ်ေရးရမွ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့လိုေသြးပူေနတဲ့အခ်ိန္ေရးတဲ့စာေတြကို ေသြးေအးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ျပန္ဖတ္မိရင္ အမွားေတြအမ်ားႀကီးပဲ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အဲ့လိုေသြးပူေနရင္ စာမေရးေတာ့ဘူး စဥ္းစားထားတယ္။

အိမ္ခန္းငွားတဲ့ကိစၥပါ။ အခုလူအသစ္ ထပ္ရွာေနတယ္။ ကန္ဒီတို႔ကပဲ လြန္တာလား... သူတို႔ကပဲ အရမ္း Sensitive ျဖစ္တာလား... ကန္ဒီလည္း မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး။ မတူညီတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ကေန ႀကီးျပင္းလာတဲ့ လူေတြ တစ္အိမ္ထဲေနတယ္ဆိုကတည္း ကြဲျပားတာေတြေတာ့ ရွိမွာပဲ။ ဒါကို အားလုံးက Adjust လုပ္ၿပီးေနရမွာမဟုတ္လား...

တနဂၤေႏြေန႔က စာမေရးျဖစ္တာက Botanic Garden ေရာက္ေနလို႔။ အဲ့လိုအျပင္မသြားရတာေတာင္ ၾကာၿပီ။ အလုပ္၊ အိမ္၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ဒီ(၃)ေနရာနဲ႔တင္ လည္ေနတယ္။ အမွန္က စကၤာပူကို ဆိုင္းမဆင့္ ဗုံမဆင့္ ေရာက္လာတဲ့သူကို လုိက္ပို႔တာ... သူက ဓာတ္ပုံမရိုက္ဘဲ ကိုယ္ခ်ည္းရိုက္ေနတယ္ xD

ကန္ဒီ ငု၀ါပန္းေတြ ေတြ႔တိုင္း ေတြးမိတဲ့အေတြးေလးတစ္ခုရွိတယ္။ အဲ့ဒါကို ကဗ်ာစပ္ပါလို႔ ကန္ဒီ့ကဗ်ာဆရာေတြကို ေတာင္းဆိုတာ ဘယ္သူမွတုတ္တုတ္မလႈပ္လို႔ ေနာက္ဆုံးကိုယ္တိုင္ပဲ စပ္လိုက္တယ္ ေကာင္းေရာ ဟီးဟီး...

**ပန္းငု၀ါ**
၀ါေရႊေရာင္ ဒီအဆင္းနဲ႔
ထင္လင္းတဲ့ သူ႔အသြင္
ပင္လုံးကၽြတ္ ေ၀ေ၀စည္လို႔
ႏွစ္ဆန္းခ်ိန္ ဒီတန္ခူးမွာ
ျမဴးႂကြေ၀လြင္။

ဂိမာန္လွ သီကာက်ဴးေတာ့
ဥၾသငယ္၊ ပိေတာက္ရယ္ႏွင့္
ပန္းငု၀ါ ေမ့ႏိုင္ေရာ့တယ္
ေႏြပန္းခ်ီမႈန္းတဲ့ အတာပန္း။

*************************************************************

မေန႔က စာေရးေနတုန္း ကြန္ပ်ဴတာႀကီး သူ႔အလိုလိုပိတ္သြားလို႔ ျပန္ပြင့္တာကိုေစာင့္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ အဲ့ဒါပဲၾကည့္... ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းလဲဆို ခဏေလးမ်က္လုံးမမွိတ္လိုက္နဲ႔... မွိတ္တာနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ။ သၾကၤန္မတိုင္ခင္ အကတိုက္ေနတုန္းကဆို ပိုဆိုးတယ္။ ဘက္စ္ကားေပၚမွာ တစ္ခါမွမအိပ္တတ္တဲ့ကန္ဒီ... ဘက္စ္ကားေပၚမွာလည္း အိပ္ပါတယ္ဆို >.<

မေန႔ကေျပာတာ ဘယ္ေတြေရာက္သြားမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ ကန္ဒီအခု Main Pharmacy ဘက္ကို ျပန္ေရာက္လာၿပီ။ Chronic ေဆးေတြ မျမင္တာ (၁)လေလာက္ၾကာေတာ့ မွားမွာစိုးလို႔ ဂရုစိုက္ၿပီး အားလုံးျပန္အသားက်ေအာင္ လုပ္ေနရတယ္။ ေၾသာ္... ဒါနဲ႔ ၾကံဳလို႔ေျပာျပဦးမယ္။ ႏွာေစး၊ ေခ်ာင္းဆိုးေပ်ာက္ေဆးေတြ ၀ယ္ခ်င္တာေလာက္က ဆရာ၀န္ျပစရာမလိုဘဲ Pharmacy မွာပဲ ၀ယ္လို႔ရတာ သိၾကလားဟင္?? တခါ ျမန္မာအစ္မႀကီးတစ္ေယာက္က သူမသိဘူးလို႔ ေျပာတယ္။ မေန႔ကလည္း ကန္ဒီျမန္မာအစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္ကို ေပးလိုက္တဲ့ေဆးက ႏွာေစးေပ်ာက္ေဆးတစ္မ်ိဳးတည္းရယ္။ MC လိုခ်င္လို႔ဆိုရင္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးေပါ့ေနာ္... အဲ့လိုမဟုတ္ဘဲ ေဆးတကယ္လိုခ်င္လို႔ဆိုရင္ေတာ့ ဘာလို႔ဆရာ၀န္ျပၿပီး Consultation fee ေပးေတာ့မွာလဲ... ဟုတ္တယ္ဟုတ္။ ကန္ဒီဟိုတေလာက Allergy ျဖစ္တုန္းကေတာင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ အလုပ္ကေန ဒီေဆး၀ယ္ခ်င္လို႔ဆိုၿပီး ၀ယ္ေသာက္တာ (သြားျပတဲ့ဆရာ၀န္က ေသာက္ေဆးမေပးလိုက္လို႔ေလ >.<)။

*ကန္ဒီႏွင့္ခင္ေသာ တခ်ိဳ႕အစ္ကိုႀကီးမ်ား၏ ေကာင္မေလးမ်ားသည္ ကန္ဒီႏွင့္သူမတို႔၏ ခ်စ္သူမ်ားကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ Unfriend လုပ္ၾကေလသည္။* အစကေတာ့ ဘာလဲ... ဒီလူႀကီး ဗလိုင္းႀကီး Unfriend လုပ္တယ္ေပါ့။ ျပန္လာအပ္လိုက္ Unfriend ျပန္ျဖစ္သြားလိုက္ ျဖစ္ေတာ့မွ ကာယကံရွင္မသိဘဲ ကန္ဒီ Unfriend လုပ္ခံေနရတာ ရိတ္မိလာတယ္ ဟဟ(xD)။ အစကေတာ့ စိတ္ဆိုးခ်င္သလိုလိုျဖစ္ေပမယ့္ ေနာက္ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ တကယ္တမ္း အဲ့ဒီေကာင္မေလးေတြကို အတုယူသင့္တယ္။ ေယာက္်ားေလးဆိုတာ ယုံစားလို႔ရတဲ့အရာမွ မဟုတ္တာ (Sorry... I'm telling the truth xD xD)။ တကယ္ခ်စ္ရင္ မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္မခံတာ အေကာင္းဆုံးပဲ :P

တကယ္လို႔မ်ား... တကယ္လို႔မ်ား *ႏွစ္ခါျပန္ေျပာသည္* ကန္ဒီတကယ္ခ်စ္တဲ့လူေတြ႔ခဲ့မယ္ဆို အဲ့ေကာင္မေလးေတြလို မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ေနျဖစ္လိမ့္မယ္ ထင္တယ္ ဟဟဟ (:P :P)။ စိတ္ေလခါစကေတာ့ စိတ္ေလတဲ့ပုံစံအတိုင္း Officially ေလတယ္ (But I never say LOVE)။ အခုေတာ့ အဲ့ဒီေလေနတဲ့စိတ္ကို ျပန္ဖမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္ ^_^ (That doesn't mean I'm loving someone now haha :D)

သနပ္ခါးပန္းေတြ လွလိုက္တာ...

ေကာင္းေသာညပါ =)