It's Holiday...
အလုပ္မသြားရဘူးဆို လူကအေစာႀကီး သူ႔ဟာသူႏိုးတယ္။ ဒီလိုလုပ္လို႔ဘယ္ရမလဲ?! မ်က္စိစုံမွိတ္ၿပီး အတင္းအၾကပ္ ျပန္အိပ္တာေပါ့။ (၉)နာရီေလာက္က်မွ ဟိုလူးဒီလိမ့္နဲ႔ ျပန္ႏိုးလာတယ္။ မနက္စာအတြက္ ဟိုေန႔က ႀကိဳ၀ယ္ထားတဲ့ ေပါင္မုန္႔ရွိတယ္။ ထုံးစံအတုိင္း ေပါင္မုန္႔နဲ႔ ေကာ္ဖီေပါ့။ စားရင္း မၿပီးေသးတဲ့ စာအုပ္ဆက္ဖတ္တယ္။ ဒီလိုေအးေအးေဆးေဆးထိုင္ၿပီး စာမဖတ္ျဖစ္တာၾကာၿပီ။
မနက္စာဆိုလို႔ အစ္မမိုးေငြ႔က "မိုးေငြ႔ႏွင့္ သူ၏မနက္စာမ်ား" တဲ့။ အစ္မေရးတဲ့ပိုစ့္သြားဖတ္ၿပီး ကန္ဒီသာ "ကန္ဒီႏွင့္ သူမ၏မနက္စာမ်ား"ဆိုၿပီး ေရးရင္ ေတာ္ေတာ္ရီရမယ္လို႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတြးၿပီး ျပံဳးမိတယ္။ ေပါင္မုန္႔၊ ေပါက္စီ၊ အီၾကာေကြး၊ ေကာ္ဖီ၊ လၻက္ရည္... အဲ့ဒီ ငါးမ်ိဳးနဲ႔တင္ လည္ေနမွာ ဟဟဟ xD
စေနေန႔က "Annabelle" သြားၾကည့္တယ္။ ၾကည့္ဖို႔ရည္ရြယ္တာက "Maze Runner"... သူငယ္ခ်င္းေတြက "Annabelle" ၾကည့္ဖို႔ စိတ္အားပိုသန္ၾကေတာ့ သူတို႔ၾကည့္ခ်င္တဲ့သရဲကားပဲ ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ကန္ဒီက Horror ကားေတြလည္း ၾကည့္တတ္ေတာ့ ကိစၥသိပ္မရွိပါဘူး။ ေၾကာက္ဖို႔ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။ "Conjuring" ကိုေတာ့ မမွီဘူး။
ရုပ္ရွင္ၾကည့္ၿပီး ဟိုေလွ်ာက္ဒီေလွ်ာက္နဲ႔ Sasa က ေစ်းခ်ေနတာေတြ႔ေတာ့ ဒီမ်က္ႏွာသစ္တဲ့ Sponge ေလးေတြ ၀ယ္လာတယ္။ သုံးလို႔ေကာင္းတယ္။ ၾကမ္းၾကမ္းႀကီးမဟုတ္ဘူး။ အဲ့လိုမ်ိဳးေလးေတြ ႀကိဳက္တတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းအတြက္ပါ သတိရတာနဲ႔ တစ္ခုပို၀ယ္လာတယ္။ ဟီးဟီး... သဲေလးလို႔ ေရးထားေပမယ့္ သူကျမန္မာမဟုတ္ဘူး။ ကန္ဒီသင္ေပးထားလို႔ အခုဆိုျမန္မာလို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသိေနၿပီ ဟဟ :D

တနဂၤေႏြေန႔ကေတာ့ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲေပါ့။ ခုဆို ေက်ာင္း(၃)လပိတ္သြားၿပီေလ။ ေနာက္ႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလမွ ျပန္ဖြင့္မယ္။ ဆရာမတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကန္ေတာ့ခံရတာ ဒါပထမဆုံးဆိုေတာ့ ေျပာမျပတတ္ေအာင္၀မ္းသာတယ္။ ကေလးေတြကန္ေတာ့ၿပီးတာနဲ႔ ကန္ဒီကဗိုက္ဆာေတာ့ ထမင္းေၾကာ္စားဖို႔ ေနာက္ဖက္မွာသြားတန္းစီတယ္။ ဆရာမတစ္ေယာက္က "ဆရာမ... ကန္ေတာ့ခံပစၥည္းယူသြားဦးေလ" ဆိုၿပီး အေျပးကေလးလိုက္လာၿပီး လာေပးတယ္။ အနားတ၀ိုက္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ကုသိုလ္ယူခ်က္ျပဳတ္ေပးတဲ့ လူငယ္တစ္စုဆီက စ,ေနာက္တဲ့သေဘာနဲ႔ "နည္းသြားလား မသိဘူး"ဆိုတဲ့ အသံထြက္လာတယ္။ အဲ့ဒီစကားက ရင္ကိုတစ္ခ်က္ေျပးေဆာင့္တယ္။ သူတို႔ စေနာက္ၿပီးေျပာတဲ့စကားဆိုတာ သိေပမယ့္ ဒါေျပာသင့္တဲ့စကားမဟုတ္ဘူး။ ဒီအထုတ္ႀကီးကို အဲ့ဒီေျပာတဲ့သူဆီေပးခဲ့ၿပီး ထြက္ေျပးခ်င္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ထဲမေကာင္းဘူး။ အျပင္မွာ တကယ္လုပ္ရဲတဲ့ သတၱိလည္းမရွိပါဘူး ဟဟ... လက္ကိုင္အိတ္နဲ႔ ေခ်ာကလတ္ေလး။ ကန္ဒီသုံးျဖစ္မယ္မထင္ဘူး။

ဒီပိတ္ရက္မွာ "Dolphin Tale" ဆိုတဲ့ကားေလးၾကည့္တယ္။ အဲ့လို အေကာင္ေလးေတြပါတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးေတြ သေဘာက်တယ္။ Canon ကထုတ္တဲ့ Photo Printer ေလး လိုခ်င္လို႔... ၀ယ္ရင္ေကာင္းမလား မ၀ယ္ရင္ေကာင္းမလား စိတ္ထဲဒြိဟျဖစ္ေနတယ္။ SGD 199... ေသးေသးေလးမို႔ ပိုသေဘာက်တယ္။ အလုပ္က Workgroup Poster အတြက္ ဓာတ္ပုံထုတ္ဖို႔လိုေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး Printer ေစ်းဘယ္ေလာက္ရွိလဲဆိုၿပီး Google ၾကည့္မိတာ... အဲ့ဒါလိုခ်င္တဲ့ ေရာဂါရသြားတယ္ >.<
ဒီလို Digital World မွာ ဟိုးးးအရင္တုန္းကလို ဓာတ္ပုံအယ္လ္ဘမ္ေလးေတြ သိပ္မရွိေတာ့ဘူး။ ကန္ဒီငယ္ငယ္ကပုံေလးေတြဆို အေမက အယ္လ္ဘမ္ေလးနဲ႔ ထည့္ေပးထားတယ္။ ကန္ဒီလည္း ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ပုံေလးေတြကိုစုၿပီး ဓာတ္ပုံအယ္လ္ဘမ္ေလးတစ္ခုလုပ္မယ္လို႔ေတာ့ စိတ္ကူးရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီ Printer ေလးျမင္ေတာ့ အဲ့ဒီစိတ္ကူးက ျပန္ထလာျပန္တယ္။
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွယ္ထားတဲ့ ဒီဗြီဒီယိုေလးကို သေဘာက်လြန္းလို႔ ဒီမွာလည္းျပန္ရွယ္ခ်င္တယ္။ တိုက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ ဟိုေန႔က ကေလးေသးေသးေလးတစ္ေယာက္၊ တြန္းလွည္းေပၚတြန္းတဲ့အရြယ္ပဲ ရွိေသးတယ္... Ipad ကို ၾကည့္တတ္ေနၿပီ။ ၿငိမ္ေနတာပဲ။ အဲ့ဒီကေလးေလးကိုၾကည့္ၿပီး ဒီေခတ္ႀကီးမွာ Technology ေတြ ဘယ္ေလာက္တိုးတက္လာၿပီး ဘယ္ေလာက္ေတာင္လူေတြကို စိုးမိုးေနလဲဆိုတဲ့ အေတြးတပိုင္းတစ၀င္မိတယ္။
အမွန္အတုိင္း၀န္ခံရရင္ ကန္ဒီလည္း အဲ့လိုလူေတြထဲက တစ္ေယာက္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္ဟာကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ ထိန္းတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာမဟုတ္ဘဲ တျခားဟာေတြလုပ္ေနရင္ စိတ္ထဲပိုၾကည္သလို ခံစားရတယ္။
Okie... ေရခ်ိဳးၿပီး ညစာသြားစားေတာ့မယ္...
တာ့တာ^^