The Star

ဒီဇင္ဘာလထဲ ေရာက္လာၿပီ... ဘာလိုလိုနဲ႔ (၂၀၁၄)ေတာင္ ကုန္ေတာ့မယ္။ အခ်ိန္ေတြကုန္တာ ျမန္လိုက္တာ။ ႏွစ္ကုန္ခါနီးၿပီဆိုေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္သုံးသပ္တဲ့ ပိုစ့္တစ္ပုဒ္ေတာ့ ေရးသင့္တယ္ ထင္တယ္ေနာ္။ ျဖစ္ၿပီးတာကို ျပန္သုံးသပ္ရတာ လြယ္သေလာက္ ေရွ႔ဆက္ဘာအစီအစဥ္ရွိလဲဆိုၿပီး အနာဂတ္အတြက္ေမးလာရင္ ေျဖစရာအေျဖ မရွိဘူး။ ဟိုးးအေ၀းႀကီးအတြက္ ေတြးထားတာေတြ မရွိဘူး။

ျမန္မာစာသင္တန္းက အခုေလာေလာဆယ္ ေက်ာင္းပိတ္ထားတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ ဘုန္းဘုန္းေတြသင္တဲ့ ယဥ္ေက်းလိမၼာသင္တန္းရွိတယ္။ ဆရာမအင္အားနည္းတယ္ဆိုလို႔ တနဂၤေႏြေန႔က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားၿပီး ကူေသးတယ္။ အဲ့ေန႔က ေက်ာင္းသားလည္း နည္းတာဆိုေတာ့ ကူတယ္လို႔လည္း မမည္ပါဘူး။ ဘုန္းဘုန္းေတြ သင္တာကို ကိုယ္ကကေလးေတြနဲ႔ ေနာက္ကေန ထိုင္ေပးေနတာေလာက္ပဲ။ ေနာက္ၿပီး ကေလးေတြကလည္း (၉)ႏွစ္၊ (၁၀)ႏွစ္အရြယ္ေလးေတြဆိုေတာ့ ဘာမွသိပ္လုပ္ေပးစရာမလိုေတာ့ဘူး။ ကန္ဒီျမန္မာစာသင္ေပးတဲ့အခန္းက ကေလးေတြဆို (၄)ႏွစ္၊(၅)ႏွစ္အရြယ္ေလးေတြ။ ထိုင္ငိုေနရင္လည္း ေပါင္ေပၚတင္ေခ်ာ့ရတယ္။ ေျပာရင္းသူတို႔ကို သတိရလာၿပီ ^_^

ပါဋိအသံထြက္ေတြကို အဂၤလိပ္လိုစာလုံးေပါင္းၿပီး လိုက္မွတ္ေနတဲ့ ကေလးေတြၾကည့္ၿပီး "သူတပါးႏိုင္ငံမွာ ႀကီးျပင္းရတဲ့ ဘ၀ေတြပဲ"လို႔ အေတြး၀င္တယ္။ ဒီႏိုင္ငံမွာႀကီးျပင္းတဲ့ကေလးေတြရဲ႕အမူအက်င့္က မိဘေတြအေပၚမွာ အမ်ားႀကီးမူတည္တယ္။ မိဘေတြရဲ႕ သြန္သင္ႏိုင္မႈေပၚမူတည္ၿပီး ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ၊ လူႀကီးမိဘကိုရိုေသတတ္မႈအေလ့အထ ကြာျခားတာေတြကို ကေလးေတြမွာ ေတြ႔ရတယ္။

ဒီလထဲမွာ အေမလာလည္မယ္... ေပ်ာ္စရာႀကီး။ တစ္ခုပဲ... အေမတစ္ေယာက္တည္းလာမွာဆိုေတာ့ ကန္ဒီတို႔အလုပ္သြားရင္ သူတစ္ေယာက္တည္း အိမ္မွာပ်င္းေနမွာ... ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲလည္း မသိဘူး(T_T)။ ဒီမွာက သိတဲ့အတုိင္းပဲ တေန႔လုံးအလုပ္သြား... အိမ္မွာ အိပ္ခ်ိန္ေလာက္ပဲရွိတာ။ သူပ်င္းေနေတာ့မွာပဲ(>.<)။ ရန္ကုန္ကေန ဘာေတြမွာရမလဲ စဥ္းစားရမယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ရက္က အိမ္က Air Con ေရက်လို႔ ပူပူေလာင္ေလာင္နဲ႔ အိပ္ရတယ္။ ဒီေန႔မွ SGD 40 ေပးၿပီး သန္႔ရွင္းေရးလုပ္လိုက္တာ ေကာင္းသြားတယ္။

စိတ္တိုစရာတစ္ခုေျပာျပရဦးမယ္။ ကန္ဒီ့ဖုန္းနံပါတ္ကို ေတာ္ရုံဘယ္သူ႔မွ မေပးတတ္ဘူး။ ဟိုေန႔က ရန္ကုန္ဖုန္းနံပါတ္နဲ႔ Viber ကေန Message ေတြ လာပို႔တယ္။ အစကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔သိတဲ့လူထင္လို႔ ဘယ္သူလဲ ဘာလဲေမးေနေသးတယ္။ Message ပို႔ရင္းပို႔ရင္း ကိုယ့္ကိုသိတဲ့ပုံမေပၚတဲ့ ဖုန္းသရဲလို႔ ထင္တာနဲ႔ Reply မလုပ္ေတာ့ဘဲ ေနတာကို Reply မလုပ္လို႔ဆိုၿပီး လာဆဲတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ေနာက္ဆုံး Block ပစ္လိုက္တယ္။ ေတာ္ေတာ္အျမင္ကတ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ အဲ့လို အရမ္းအားေနၿပီး Message ပို႔၊ ဆဲတဲ့လူေတြကလည္း ရွိေသးတယ္။

ဒီေန႔အလုပ္ကျပန္လာေတာ့ ေရမခ်ိဳးခင္ ထုံးစံအတိုင္း အိပ္ယာေပၚလဲၿပီး ခဏနား၊ YouTube ၾကည့္ေနတုန္း ဟိုဘက္ခန္းက အစ္မက "ထ ထ အပ်င္းထူမေနနဲ႔... ေရခ်ိဳး၊ ထမင္းတူတူစားမယ္"ဆိုၿပီး လွမ္းေခၚတယ္။ ဘာရယ္မဟုတ္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေလး ခံစားရတယ္။ ကန္ဒီ့ကို အဲ့လိုတစ္ေယာက္ေယာက္က ဂရုတစိုက္ ထမင္းစားဖို႔ေခၚတာမ်ိဳး မၾကားရတာ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီေနၿပီ ထင္တယ္။ အဲ့ဒီအစ္မ ကန္ဒီတို႔အိမ္ကို ေျပာင္းလာကတည္းက ကန္ဒီနဲ႔ထမင္းတူတူစားျဖစ္တာ မ်ားတယ္။

 

ဒီေန႔ ႂကြားစရာရွိတယ္။ ကန္ဒီ Compliment Reward ၾကယ္ေလးရတယ္(^_^)။ ေလးေယာက္ပဲေပးတာ ကန္ဒီပါတယ္(:D)။ က်န္တဲ့သုံးေယာက္ Excited ျဖစ္မျဖစ္ေတာ့ မသိဘူး... ကန္ဒီတစ္ေယာက္တည္း Super excited ျဖစ္ေနတယ္(xD)။ ဟိုးးအရင္အလုပ္ရွာတုန္းက Service ပိုင္းနဲ႔ ကန္ဒီနဲ႔ ဘယ္လိုမွျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ တစ္အခ်က္ ကန္ဒီကစကားနည္းတယ္၊ ႏွစ္အခ်က္ ကိုယ္က Foreigner ဆိုေတာ့ အဂၤလိပ္စကားကလြဲရင္ က်န္တာမေျပာတတ္ဘူး။ သိတဲ့အတိုင္း စကၤာပူမွာက အဂၤလိပ္၊ တရုတ္ (သို႔) မေလးစကားေတြ သုံးၾကတာဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ Service နဲ႔ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူးေပါ့။ အခုအလုပ္ကို ျပန္သုံးသပ္ၾကည့္မိေတာ့ တစ္ေန႔တစ္ေန႔လူနာေတြနဲ႔ စကားေျပာေနရတဲ့ လုံး၀ Service ပိုင္း။ ကိုယ္အဆင္ေျပမယ္မထင္ထားတဲ့အရာက အခုတကယ္လုပ္ေတာ့လည္း ျဖစ္ေနတာပဲ။ Flexible ျဖစ္ဖုိ႔ေတာ့ လိုတာေပါ့။ အခုဆို ကန္ဒီတရုတ္လိုလည္း ေျပာတတ္ေနၿပီ။ ေတာ္ရုံတန္ရုံ ေဆးေလာက္ကေတာ့ တရုတ္လိုေျပာၿပီး ေပးတတ္တယ္။ 

အဓိကေျပာခ်င္တာက မလုပ္ၾကည့္ရေသးခင္ ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္ပါဘူးဆိုၿပီး လက္မေလ်ာ့ဖို႔။ ကိုယ့္ဆီေရာက္လာတဲ့ အခြင့္အေရးတစ္ခုကို မလုပ္ႏိုင္ပါဘူးဆိုၿပီး လက္မလႊတ္မိေစဖို႔။ Why not try first... ^_^

စကားေျပာတာ မ်ားသြားၿပီ...

Good Night!!